Knikkerbanen: puur speelplezier voor je kind

Mijn kinderen kunnen uren bezig zijn met hun houten knikkerbaan. Steeds maar weer leggen ze hun knikkers boven op de baan neer waarna ze gefascineerd de knikker naar beneden volgen. Omdat ze de knikkerbanen steeds aanpassen blijft het ook erg leuk. Knikkerbanen bezorgen het kind echt uren speelplezier en ik denk dat ze er onbewust ook veel van leren. Ze oefenen met hun coördinatie en natuurlijk zit er een verborgen lesje in over zwaartekracht. Ik geniet ervan als ik mijn kinderen zo bezig zie. Misschien heb ik lang geleden ook wel knikkerbanen gehad, maar voor mij betekenen knikkers toch vooral heel veel op straat spelen. Weet je nog?

Met je knikkers de straat op

Mijn knikkers waren als kind mijn kostbaarste bezit. We groeven een mooi potje, zoals we dat noemden, in de aarde om daar te knikkeren. Sommige tegels hadden vroeger, toen het knikkerspel op zijn hoogtepunt was, al een potje. En dan ging je met je vrienden knikkeren. We moesten eerst afspreken wat de winst zou zijn. Werden het de kleine knikkers of de grote bonken? En dan gingen we gooien. Wie als eerste de knikkers in de pot had, won. Heel vaak zag ik met lede ogen mijn mooie knikkers in de zak van een vriendje verdwijnen. Met sommige knikkers speelde ik bewust niet want die wilde ik gewoon niet kwijt. Het spelen op straat met knikkers bracht voor de knikkers ook wel gevaren met zich mee. Ik vergeet nooit hoe ik op een dag mijn zak met knikkers liet vallen en de helft in een put rolde. Het waren net nieuwe knikkers die ik van mijn ouders had gekregen en ik was zo verdrietig. Hoe dan ook, die straatspelletjes van vroeger, dat pure leven gewoon buiten zie je helaas nog maar weinig. Ik mis dat.

Knikkerbanen van nu

Mijn kinderen zijn nog te klein om buiten te knikkeren, maar wie wee ga ik ze het later toch stiekem leren. Gewoon om iets door te geven van toen. Nu zijn ze heel tevreden met hun houten knikkerbaan. Ze vinden de kleurrijke knikkers ook erg leuk. Nu al ruziën ze om wie welke kleur mag hebben. Dat herken ik nog maar al te goed van de ruzies die ik destijds met mijn broertje had, Hij wilde altijd de blauwe en ik ook. Wat dat betreft is er toch niet zoveel veranderd. En wie weet komt het knikkerspel ooit ook nog wel terug.